Abstract

รายงานฉบับนี้ศึกษาแนวทางการพัฒนานโยบาย Digital Assets เพื่อให้ไทยสามารถคว้าโอกาสจากเทคโนโลยีกระจายศูนย์นี้ได้อย่างแท้จริง และก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อตลาดทุนไทยให้มีความครอบคลุม บูรณาการ ยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อม มีผลิตภัณฑ์ที่ทันสมัยตอบโจทย์ต่อความต้องการให้เลือก พัฒนาเศรษฐกิจโดยรวมและเสริมสร้างความมั่นคง ผ่านการบริหารความเสี่ยงที่ดีขึ้น ลดการพึ่งพาต่างประเทศและเสริมสร้างอธิปไตยทางดิจิทัล โดยแบ่งเป็น 2 เสาหลัก ดังนี้

1. การส่งเสริมอุตสาหกรรม (Industry Promotion) สามารถจัดกลยุทธ์เป็น 3 กลุ่ม ได้แก่
1. ผู้ลงทุน (Investors): เพิ่มทางเลือกในการลงทุนในตลาด ส่งเสริมความเข้าใจในผลิตภัณฑ์ระดมทุนทางเลือก การกระจายการลงทุน การพัฒนาตลาดรอง และขยายการเข้าถึงผลิตภัณฑ์ที่ Advanced ของรายย่อย
2. ผู้ระดมทุน (Issuers): การอนุญาตโครงสร้างหุ้นสองระดับใน Investment Token กระตุ้นการเกิดผลิตภัณฑ์ Hybrid ใหม่ ๆ สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับลักษณะธุรกิจและโอกาสทางธุรกิจ และการลดต้นทุน
3. ระบบนิเวศ (Ecosystem): ภาครัฐและเอกชนร่วมพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน พัฒนาความร่วมมือระหว่างประเทศ กระบวนการหาจุดแข็ง เลือกผู้เล่นที่จะสนับสนุน ขยายกรอบการทำ Sandbox ความชัดเจนทางภาษีและการใช้มาตรการทางการคลังในการส่งเสริมสินทรัพย์ดิจิทัล ตลอดจนถึงดูดผู้ประกอบการ และแรงงานฝีมือจากต่างชาติ


2. การพัฒนามาตรฐานและการปกป้อง (Safeguarding Initiatives) ใน 2 ประเด็นใหญ่ ๆ ดังนี้
1. ความร่วมมือ (Cooperation): มุ่งสู่การกำกับดูแลเชิงรุก การสร้างและส่งเสริมวัฒนธรรมการดำเนินงานที่ดี (Conduct Culture)
2. โครงสร้างกฎระเบียบ (Regulatory Structure) : การจำแนกประเภท (Taxonomy) เพื่อพิจารณาแบ่งเป็นระดับของการกระจายศูนย์ แก้ไขปัญหาความไม่เป็นเอกภาพในทิศทางนโยบายภาพรวมกับการกำกับดูแล และเพิ่มประสิทธิภาพในกระบวนการทางกฎหมาย

ซึ่งเมื่อพิจารณารวมกันทั้ง 2 เสาหลักแล้ว พบว่า กลยุทธ์ที่ใช้ความพยายามน้อย แต่สามารถสร้างผลลัพธ์เป็นรูปธรรม หรือเห็นผลได้ชัดเจนมากที่สุด (Quick-win) ที่น่าจะโฟกัสในช่วง 2-3 ปีนี้ คือ การขยายการเข้าถึงผลิตภัณฑ์ที่ Advanced ของรายย่อย ผ่านการขยายเกณฑ์ให้ลงทุนในสินทรัพย์ที่หลากหลายมากขึ้น